คาราเต้ (ญี่ปุ่น: 空手 ) หรือ คาราเต้โด (ญี่ปุ่น: 空手道 หรือ วิถีมือเปล่า) เป็นศิลปะการต่อสู้ที่ได้รับการดัดแปลงมาจากมวยจีนหรือมวยเส้าหลิน โดยคาราเต้ได้ก่อกำเนิดครั้งแรกที่เมือง Okinawa โอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น ในประมาณปี พ.ศ. 2464 การฝึกคาราเต้แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ การฝึกคาราเต้เพื่อการป้องกันตัวและต่อสู้จริง ซึ่งรู้จักกันว่า “budo” ซึ่งใช้อวัยวะต่างๆ ในร่างกาย เช่น กำปั้น เท้า สันมือ นิ้ว
กีฬาคาโปเอร่าหรือกาโปเอย์รา (Capoeira) เป็นศิลปะการต่อสู้แขนงหนึ่งจากประเทศบราซิล เป็นกีฬาการต่อสู้ซึ่งมีลักษณะเด่นแตกต่างจากกีฬาต่อสู้อื่นตรงที่การขยับจังหวะตลอดเวลาในการโจมตีและป้องกัน ต่างกันกีฬาอื่นซึ่งเน้นการปักเท้าเพื่อส่งแรงโจมตีเพื่อให้ได้ความรุนแรง ความเชื่อของกีฬาคาโปเอร่าหรือกาโปเอย์ราจะเน้นการขยับตัวโดยไม่อยู่กับที่ถึงค่อยป้องกันและโจมตี เพราะมีความเชื่อว่าการอยู่นิ่งเป็นวิธีการต่อสู้ที่เสียเปรียบ ดังนั้นกีฬาต่อสู้สายเลือดบราซิลนี้ผสมผสานระหว่างการต่อสู้ การเต้น ดนตรี ยิมนาสติก และปรัชญาการต่อสู้ที่มีเอกลักษณ์ กีฬานี้เกิดขึ้นประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 16 – 19 ในขณะที่ชาวโปรตุเกสได้ส่งทาสจากแอฟริกาตะวันตกไปยังประเทศบราซิล ทาสผิวดำเหล่านี้ได้มาจากหลายพื้นที่ต่างวัฒนธรรมและเมื่อมาอยู่รวมกันที่บราซิลก็ได้แลกเปลี่ยนวัฒนะธรรมซึ่งกันและกัน โดยเหล่าทาสต่างถูกกดขี่ข่มเหงและต้องการต่อสู้ป้องกันตัวจากทหารฝรั่งเศส จึงหาวิธีเรียนการต่อสู้โดยอาศัยวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดในการร้องเพลงและเต้นรำเพื่อการบังหน้าการฝึกศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัว รูปแบบการฝึกศิลปะการต่อสู้ผสมผสานกับการร้องเพลงเต้นรำซึ่งเป็นวัฒนะธรรมของชาวแอฟริกาอยู่แล้ว การต่อสู้ลักษณะใหม่ที่ถูกคิดค้นถูกเรียกว่า คาโปเอร่าหรือกาโปเอย์รา หลังจากมีการเลิกทาสในปี ค.ศ.
วัดเส้าหลินหรือสำนักเส้าหลิน (少林寺) เป็นวัดพุทธศาสนานิการมหายาน ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเทืองเขาซงซาน มีความเก่าแก่อายุมากกว่า 1,500 ปี ตั้งอยู่ที่อำเภอเติงเฟิง เมืองเจิ้งโจว มณฑลเหอหนาน ที่วัดเส้าหลินมีลานโล่งกว้างสำหรับฝึกวิทยายุทธ ล้อมด้วยป่าเจดีย์หรือที่เรารู้จักว่า “ถ่าหลิน” ซึ่งเป็นที่บรรจุร่างของเจ้าอาวาสและหลวงจีนวัดเส้าหลินตั้งแต่ยุคสมัยราชวงศ์ถัง วัดเส้าหลินมีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดในประเทศจีนและรู้จักกันทั่วโลกว่าเป็นวัดที่เป็นต้นกำเนิดวิทยายุทธ์ที่คิดค้นโดยพระโพธิธรรม (พระอาจารย์ตั๊กม้อ) ซึ่งมีท่าเพลงหมัดมวย ลมปราณ อาวุธ มากมาย ซึ่งวัดเส้าหลินได้รับการยอมรับว่าเป็นแหล่งฝึกสอนวิชาศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวจีนที่ใหญ่ที่สุดและได้รับการยอมรับมากที่สุดในโลก
ยูโด (柔道) เป็นศิลปะการป้องกันตัวจากประเทศญี่ปุ่น ซึ่งพัฒนามาจากกีฬายิวยิตสู วิชานี้ได้ถูกการสร้างขึ้นโดยชาวญี่ปุ่น ชื่อ คะโน จิโงะโร ที่อพพยพครอบครัวมาที่กรุงโตเกียว เขาจึงได้ศึกษาที่มหาวิทยาลัยโตเกียว และเมื่ออายุ 23 ปี ท่านคะโน จิโงะโร ได้ศึกษาวิชายิวยิตสูแล้วพบว่าผู้ฝึกวิชายิวยิตสูจนมีความเชี่ยวชาญจะสามารถสู้กับคนตัวใหญ่กว่าได้ด้วยมือเปล่า เมื่อท่านอายุ 29 ปี ท่านจึงได้สร้างวิชาใหม่คือวิชายูโดซึ่งได้สอนครั้งแรกบริเวณวัดพุทธศาสนาชื่อวัดเอโซะจิ โดยตั้งชื่อสถาบันนี้ว่า “โคโคกัง ยูโด” ท่านได้ปรับปรุงวิชานี้ใหม่ ในช่วงแรก ๆ